Hulpverleningszone Zuid-West Limburg

Waarom zou je toetreden tot het hoger kader, als je erg tevreden bent in je functie van brandweervrijwilliger of beroepsbrandweerman? We vroegen het aan Steven Rennen en Martijn Stassen, beiden beroepskapitein. Voor Steven was het een uitgelezen kans om van zijn hobby een beroep te maken. Bij Martijn gaf de goesting om impact te hebben op het beleid de doorslag. Een gesprek over keuzes.

Hoe zijn jullie bij de brandweer gestart?

“Ik ben al sinds mijn 18de of 19de brandweervrijwilliger,” begint Steven. Hij is beroepskapitein in post Sint-Truiden. “En wat is er mooier dan van je hobby je beroep maken? Niets toch. Ik was nog graag even vrijwillig adjudant gebleven, maar ik dacht ook ’t is misschien nu of nooit. Ik heb er nog altijd geen spijt van dat ik de sprong gewaagd heb.”

Martijn is ondertussen beroepskapitein in post Tongeren maar startte als beroepsbrandweerman in Antwerpen: “Ik kom uit een echte brandweerfamilie… dus toen ik stopte als trainer aan de topsportschool handbal, rolde ik als vanzelf bij de brandweer binnen. Na Antwerpen kon ik als beroepsbrandweerman bij post Hasselt aan de slag. Daar heb ik de stiel op het terrein geleerd, uitvoerend. De goesting om de dienst mee te organiseren en impact te hebben op het beleid deden me kiezen voor een functie als kapitein.”

Jullie namen deel aan het FGA Hoger Kader. Hoe viel dat mee?

Steven is industrieel ingenieur elektromechanica. Martijn heeft een master in de bewegingsleer, aangevuld met een aggregaat lichamelijke opvoeding en een postgraduaat in sport, economie en communicatie. “Al was dat geen garantie op succes, want voor het FGA hoger kader was het moeilijk inschatten hoe het stond met mijn kennis van de wetenschappen… Het wetenschappelijk deel van het examen was dan ook niet van de poes. En aangezien het de eerste keer was dat men zo’n examen organiseerde, had ik geen referenties om op terug te vallen…,” herinnert Martijn zich nog.

Steven kon wel teruggrijpen naar zijn parate kennis van de wetenschappelijke vakken. “Ik heb 13 jaar in alle technische vakken en wiskunde lesgegeven aan leerlingen van de derde graad techniek-wetenschappen en elektromechanica. Daarbuiten gaf ik ook 2 jaar vliegtuigmechanica bij Sabena Technics. Toch een tip: bereid je hoe dan ook goed voor. Het examen bestaat voor een groot deel uit vragen over fysica, chemie en wiskunde. Die zijn qua moeilijkheidsgraad van hetzelfde niveau als het ingangsexamen voor de studies geneeskunde en tandarts. Je vindt hier boeken over en ook op het internet is er best wel wat info te vinden.”

De handvaardigheidsproeven zijn op zich niet zo moeilijk. “Je kan die ook oefenen in de kazerne of tijdens een infosessie die de zone al eens organiseert. De moeilijkheid is eerder het feit dat er mensen op je vingers kijken en je de tijdsdruk voelt,” lacht Martijn. Voor hem vielen de daaropvolgende sportproeven erg goed mee. Steven vond die dan weer uitdagend. “Ik was toen 38 jaar en moest me plots weer 5 keer kunnen optrekken, over een balk van 1,80 meter klauteren, … Dus daar heb ik me wel wat langer op voorbereid. Dat heeft geloond, maar de klauterproef heb ik niet gehaald,” lacht hij.

Eenmaal aangeworven als kapitein wacht de opleiding. Hoe beviel dat?

Martijn: “OFF2 is een lang en intensief traject. In 18 maanden tijd doorloop je alle cursussen, van brandweerman tot kapitein. Theorie en praktijk wisselen mekaar af. Maar naarmate de opleiding vordert wordt het theoretisch gedeelte belangrijker en complexer. Opnieuw studeren, in combinatie met de taken binnen de zone en een gezinsleven thuis vraagt wel veel. Het behalen van mijn brevet gaf dus véél voldoening!”

Voor zowel Martijn als Steven blijft het boeiend om op beleidsniveau mee te kunnen werken aan de organisatie van onze hulpverleningszone. Steven: “Ons doel is om onze collega’s in de best mogelijke omstandigheden, met de best mogelijke opleidingen en de best mogelijke middelen, te laten interveniëren. Ook al vind ik het nog steeds ‘kicken’ als ik uitzonderlijk ook nog eens een binnenhuisbrand mag blussen. Het zit nu eenmaal in ons bloed!”