Exact vier jaar geleden lieten onze collega’s Chris Medo en Benni Smulders – beiden brandweervrijwilliger bij post Heusden-Zolder – het leven tijdens het bestrijden van een brand in Beringen. Vandaag zijn onze gedachten bij hen, bij hun familie en vrienden.
Het was een vrij zachte zomernacht, die zaterdagnacht 10 augustus 2019. Ook de ochtend kondigde zich zo aan. Al was er wel eerst die oproep, iets na 2 uur zondagochtend, voor een brand in een leegstaand pand aan de Koolmijnlaan in Beringen.
Wat eerst leek op een klus die vrij eenvoudig te klaren was, bleek niet veel later in die vroege ochtend van zondag 11 augustus een ernstige, complexe uitslaande brand te zijn. Dat het noodlot om iets na 3 uur ’s ochtends zou toeslaan bij twee van onze eigen mensen, had niemand durven voorspellen.
Toegegeven, iedereen die bij de brandweer werkt, heeft ooit al eens in een flits gedacht aan de risico’s. Aan de dingen die mis kunnen gaan. Maar door voortdurende opleiding en oefening en door het gebruik van goed onderhouden materialen en voertuigen beperken we die risico’s. Zo slagen we er meestal in die gedachten aan wat kan misgaan, te bannen.
We kennen dus de gevaren van ons vak, we bereiden er ons ook goed op voor maar laten er ons niet door tegenhouden. Dat gold ook voor Benni en Chris en hun ploeggenoten, toen ze op die bewuste zomerse zondagochtend in interventiekledij en met ademlucht, een brandend gebouw in gingen om de vlammen te doven. Goed getrainde collega’s, gemotiveerd en ambitieus, altijd paraat om het juiste te doen.
Het juiste: mens en dier in nood redden, zorgen voor de veiligheid, noodsituaties niet laten escaleren, schade beperken en waar mogelijk herstellen. Alleen lukt dat niet altijd zoals we zouden willen. Alleen lukte het Benni en Chris niet die zondagochtend. Ze konden het alles verterende vuur niet temmen. Erger, ze werden door die vlammenzee zelf geveld.
Wat volgde was een periode van ongeloof, van woede en onbegrip over wat er was misgegaan… Veel aandacht van de buitenwereld ook. Want twee brandweermannen die sneuvelen tijdens de uitvoering van hun job, dat komt zelden voor.
Na een indrukwekkend afscheid volgde een periode van rouw. Een periode van verwerken en proberen het verlies een plaats te geven. Ondertussen zijn we vier jaar later... Maar sinds die 11de augustus 2019 zijn we met onze gedachten - zeker op 11/8 - bij Chris en Benni. Want vergeten zullen we hen nooit. Zij blijven voor altijd in ons hart.
