Hulpverleningszone Zuid-West Limburg

Brandweervrijwilliger worden bij brandweer Hasselt? Het kan! Cédric Wijnants (25) en Niels Ceyssens (31) zijn het sinds 2017. Ze combineren hun engagement bij de brandweer met een hoofdjob: Niels als leerkracht L.O., Cedric als sportinstructeur bij het leger. Wat hen dan zo aantrekt tot de brandweer? We laten het hen graag zelf vertellen.

“Ik heb altijd gezegd ‘dat is niets voor mij’,” steekt Niels van wal. Een bijzondere uitspraak want Niels komt uit een zogenaamde ‘brandweerfamilie’… “Mijn jongere broer is beroepsbrandweerman, mijn vader is altijd beroepsbrandweerman geweest en dan heb ik ook nog een oom en een aantal neven die beroepsbrandweerman zijn.”

Geschiktheidsattest

Uiteindelijk kon ook Niels de roep van de brandweer niet weerstaan. “Toen ik even tussen twee jobs geen werk had, deed ik mee aan de proeven voor het federaal geschiktheidsattest. Dat FGA heb je nodig om te kunnen solliciteren als brandweerman of -vrouw. Daarop heb ik mezelf wel voorbereid. Vooral mijn kennis van klussen – werken met hout, een stopcontact aansluiten, een waterafvoer installeren – heb ik bijgespijkerd.”

Avondopleiding

Eens dat FGA in handen, solliciteerde Niels bij de hulpverleningszone Zuid-West Limburg voor een plek als brandweervrijwilliger in Hasselt. In 2017 werd hij toegelaten tot de brandweeropleiding. “Vanaf het eerste moment in de les was ik mee. Ik voelde me er meteen op mijn plek. Die avondopleiding van 2 jaar combineerde ik met lesgeven in het onderwijs. Goed te doen, vond ik.”

Brandweermicrobe

Cédric heeft geen familie bij de brandweer. Hij maakte kennis met de hulpverleningsdiensten tijdens zijn opleiding in het 7^de jaar Integrale Veiligheid. “Ik mocht stage doen in de brandweerkazernes van Heusden-Zolder en Tessenderlo. Het is daar dat ik ‘gebeten’ werd door de brandweermicrobe.” Cedric combineerde zijn brandweeropleiding met zijn studie leerkracht L.O. “Druk, maar te doen”, zo vindt hij.

Eerste keer

Al na één jaar brandweeropleiding ontvang je als brandweer-stagiair een bieper. “Een heel speciaal moment als die voor een eerste keer afgaat,” beamen zowel Niels als Cédric. “Die eerste keer in je interventiepak in de vrachtwagen stappen, is toch apart. Je lijf schiet vol adrenaline… Ook dat toekomen aan een brand is impressionant. Helemaal anders dan tijdens de opleiding.”

Bieperalarm

Niels was vooral ontzettend zenuwachtig toen hij zijn bieper pas in huis had. “Ik stelde me meteen de hele dag beschikbaar en kon bijgevolg geen moment rustig blijven zitten,” lacht hij. Zijn eerste brand was meteen een grote loodsbrand. “Een interventie die me altijd zal bijblijven, want ik zat samen met mijn broertje in de vrachtwagen. Hij als beroeps, ik als vrijwilliger.”

Teamwork

“Ik wist meteen wat ik moest doen, toen ik uit die vrachtwagen stapte. De ploeg waarvan ik deel uitmaakte, ving me ook erg goed op. Een interventie is altijd teamwork, dat maakt het ook zo boeiend.” Die samenwerking begint al tijdens de opleiding. Cédric: “De samenhorigheid onder de cursisten groeit naarmate de opleiding vordert. Je bent veel samen, je hebt ook veel aan mekaar. Eens afgestudeerd helpt het als je regelmatig samen met je collega’s sport of blijft napraten.”

Privéleven

En hoe ervaren ze de combinatie hoofdjob - privéleven? “Ik vind dat dit goed meevalt,” zegt Niels. Al geeft hij toe dat je wel wat karakter moet hebben: “Soms heb je ’s nachts een brand gehad en moet je overdag naar je werk. Zo sta ik soms 7 uur voor de klas zonder te slapen… dat is even op de tanden bijten. Maar gelukkig gebeurt dat niet elke week. Bovendien leven mijn leerlingen enorm mee, wat ook weer erg leuk is.” Ook Cédric vindt de combinatie met zijn job als sportinstructeur goed te doen. “Ik adviseer de kandidaten wel een goed compromis te maken met partner of gezin. Je mag de opofferingen voor de brandweer toch niet onderschatten.”

Onbaatzuchtig

Net zoals alle andere brandweervrijwilligers in de hulpverleningszone stellen Niels en Cédric zich minimaal 25% van hun tijd beschikbaar om opgeroepen te worden. “Je kiest die momenten wel zelf. Zo kan ik me makkelijk volledige dagen oproepbaar stellen tijdens de schoolvakanties,” legt Niels uit. “Dat betekent niet automatisch dat ik 24 uur op 24 weg ben voor interventies.” Maar voor die opofferingen krijg je wel heel veel terug, vindt Cédric. “Het is de meest onbaatzuchtige job die ik ken. Iedereen ziet je als brandweerman graag komen, want je komt hen uit de miserie helpen. Je kan het verschil maken en dat is een heel mooi iets. Daar doen we het voor.”